És quan dormo que hi veig clar J.V. Foix. Joan Miró
En su libro Sol, i de dol, (1947), antes del primer poema, J.V. Foix incluye cuatro citas. Son estos versos:
No·m clam d'algú qu'en
Mon mal haja culpa
Ausiàs March
Totz lo mons no·m parri' us ortz,
Ni mos chans no m'es mais conforz.
Riambaut de Vaqueiras
Me n'ané en un boscatge, on estava en plor,
Tan fort desconhortat, que·l cor n'era en dolor:
Mas per ço car plorava, hi sentia dolçor.
Llull
Cosí nel mio parlar voglio esser aspro
Com'è ne li atti questa bella petra,
La quale ognara impetra
Maggior durezza e piú natura cruda.
Dante
Leo estos versos excelsos y recuerdo cuando Espriu dijo que el Mediterráneo es la única patria que todos hemos entendido.
Me interesan muy pocas cosas de las que hay más allá del límite de los olivos. Y repito con Dante que nel mio parlar voglio esser aspro.
No hay comentarios:
Publicar un comentario