jueves, 24 de octubre de 2024

Sol, i de dol

És quan dormo que hi veig clar J.V. Foix. Joan Miró



 En su libro Sol, i de dol, (1947), antes del primer poema, J.V. Foix incluye cuatro citas. Son estos versos:


No·m clam d'algú qu'en

Mon mal haja culpa

Ausiàs March


Totz lo mons no·m parri' us ortz,

Ni mos chans no m'es mais conforz.

Riambaut de Vaqueiras 


Me n'ané en un boscatge, on estava en plor,

Tan fort desconhortat, que·l cor n'era en dolor:

Mas per ço car plorava, hi sentia dolçor.

Llull


Cosí nel mio parlar voglio esser aspro

Com'è ne li atti questa bella petra,

La quale ognara impetra 

Maggior durezza e piú natura cruda.

Dante


Leo estos versos excelsos y recuerdo cuando Espriu dijo que el Mediterráneo es la única patria que todos hemos entendido.

Me interesan muy pocas cosas de las que hay más allá del límite de los olivos. Y repito con Dante que nel mio parlar voglio esser aspro.


No hay comentarios:

Publicar un comentario